Historia szkoły w Lubieni opracowana przez mgr Beatę Kuterę
LATA 1918-1932
Na początku XX wieku Lubienia to mała wieś leżąca na ziemiach powiatu iłżeckiego w województwie kieleckim, które administracyjnie związane było z okręgiem szkolnym warszawskim, a w 1927 r. włączone do okręgu szkolnego krakowskiego. Władzą szkolną I instancji był Inspektor Szkolny w Wierzbniku, a od 1935 r. po reorganizacji powiatów Inspektor Szkolny w Ostrowcu.
Wieś leżała w obrębie Gminy Styków. Szkoła w Lubieni podlegała dozorowi szkolnemu gminy Styków w Wierzbniku.
Szkoła w ta powstała jako szkoła jednoklasowa z jednym nauczycielem. Obowiązywała w niej siedmioletnia nauka w czterech oddziałach. Po tym okresie dziecko miało ukończone 4 klasy (oddział I i II były jednoroczne, oddział III – dwuletni, a oddział IV – trzyletni).
W roku szkolnym 1925/1926 do szkoły w Lubieni uczęszczało 98 uczniów. Mimo tak licznej grupy dzieci szkoła dalej była jedno-klasowa z jednym nauczycielem.
5 sierpnia 1927 r. Inspektor Szkolny w Wierzbniku zatwierdził organizację 2 – klasowej publicznej Szkoły Powszechnej w Lubieni. Od tej pory uczniowie w ciągu siedmiu lat nauki kończyli 5 oddziałów (oddziały IV i V były dwuletnie), uczyło dwóch nauczycieli.
W sierpniu 1929 r. Inspektor Szkolny w Wierzbniku podwyższył stopień organizacyjny szkoły. Zatwierdził 3 – klasową szkołę powszechną, w której uczyło już trzech nauczycieli, a oddziały były łączone: I z II, III z IV, V i VI z VII. Każdy odział był jednoroczny, a dzieci w ciągu 7 lat nauki kończyły 7 klas. Z czasem, ze względu na dużą grupę dzieci w klasie I i II, odziały te uczyły się oddzielnie w skróconym wymiarze godzin.
W 1930 r. zmieniono stopień organizacyjny szkoły z 3 na 4 – klasową. We wrześniu 1930 r. szkoła otrzymała wydane przez Kuratorium Okręgu szkolnego Krakowskiego „Orzeczenie w sprawie organizacji 4 -klasowej Szkoły Powszechnej w Lubieni”. Podwyższenie stopnia organizacyjnego nie zmieniło stanu zatrudnienia. W szkole przez kolejnych 5 lat uczyło tylko 3 nauczycieli, przy liczbie ponad 200 uczniów. Mimo, iż każdy oddział był jednoroczny, najwyższym oddziałem w Lubieni był oddział V -dwuletni.
Dość długo szkoła nie posiadała własnego budynku szkolnego. W pierwszych latach jej istnienia nauka odbywała się w wynajętych u rolników budynkach prywatnych.
W marcu 1926 r. rozpoczęto budowę szkoły w Lubieni. Był to parterowy budynek z kamienia w którym mieściły się trzy izby lekcyjne, kancelaria, korytarz oraz 2 mieszkania dla nauczycieli. Rada Gminy przewidziała budowę na okres 3 lat sposobem gospodarczym zlecając ją Komitetowi Budowy Szkoły. We wrześniu 1928 r. odbyło się uroczyste otwarcie szkoły, na które przybył wojewoda kielecki Mantojfel. Ostatecznie budowę ukończono w 1929 r.
LATA 1932 1939
Według postanowień Ustawy o obowiązku szkolnym z 11 marca 1932 r. szkoła w Lubieni z czteroklasowej stała się szkołą powszechną II stopnia z dwuletnią klasą VI.
Ze względu na dużą liczbę dzieci (207 w czerwcu 1932 r.), powinno w niej uczyć czterech nauczycieli. Jednak dopiero we wrześniu 1935 r. inspektor zatrudnił w szkole czwartego nauczyciela.
W roku szkolnym 1934/1935 w sześciu oddziałach w szkole uczyło się 275 uczniów w trzech izbach lekcyjnych na dwie zmiany.
W sierpniu 1937 r. inspektor zatrudnił w szkole piątego nauczyciela, a w trakcie roku szkolnego podwyższył stopień organizacyjny szkoły.
4 kwietnia 1938 r. szkoła otrzymała „Akt przemianowania 4 – klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Lubieni na szkołę III stopnia”.
W roku szkolnym 1938/1939 placówka ta była pełną siedmioklasową szkołą.
W związku ze wzrostem liczby dzieci i oddziałów budynek szkolny stał się za ciasny. Kierownik szkoły J. Gruszecki opracował i wysłał do gminy kosztorys urządzenia 2 sal lekcyjnych i mieszkania dla kierownika szkoły.
W sierpniu 1936 r. wystosował do Zarządu Gminy pismo o potrzebie czwartej izby lekcyjnej. W lipcu 1937 r. Rada Gminy Styków podjęła uchwałę o przebudowie szkoły w roku szkolnym 1937/1938 przez dobudowanie piętra nad mieszkaniem i urządzenia tam mieszkania kierownika, a z obecnego na parterze urządzenia 2 izb lekcyjnych.
Przebudowy dokonał majster Kazimierz Bunk z Brodów. Ponieważ kasa gminna nie posiadała funduszy w chwili rozpoczęcia rozbudowy, zaciągnięto na ten cel pożyczkę – 67 tysięcy złotych.
Po rozbudowie szkoła powiększyła się o dwie izby lekcyjne o powierzchni 43,7 m2 (44,2 m2 – z małym korytarzykiem). Do tych dwóch izb wchodziło się oddzielnym wejściem.
LATA WOJNY
Życie szkoły i jej rozwój przerwała a potem zahamowała II wojna światowa. Województwo kieleckie zostało włączone do Generalnego Gubernatorstwa, stąd szkoła w Lubieni podlegała niemieckiej administracji i obowiązywało w niej nauczanie jawne. Niemcy zredukowali liczbę nauczycieli do trzech łącznie z kierownikiem. Funkcję kierownika pełnił Józef Gruszecki, uczyły panie: Janina Gajdowska (1 IX 1938 – 20 I 1944) i Otylia Wieloch–Życińska (20 II 1941 – 30 VI 1944).
Niemcy obniżyli stopień organizacyjny szkoły do szkoły II stopnia z dwuletnią klasą szóstą. Pod niemiecką okupacją dzieci uczyły się do lipca 1944 r. Przez cały ten czas tygodniowa liczba godzin nauczycieli wynosiła 88.
W maju 1940 r. Niemcy zajęli szkołę na kwatery dla wojska, a szkoła została przeniesiona do dwuizbowego budynku nadleśnictwa. Tam też dzieci uczyły się do końca wojny.
W styczniu 1945 r. okupant opuścił budynek.
Większość dzieci w czasie wojny nie uczęszczała do szkoły.
W tym czasie ukończyło szkołę:
– w zakresie pełnej 7 –klasowej szkoły : 15 uczniów;
– w zakresie szkoły II stopnia : 16 uczniów
LATA POWOJENNE (CZTERDZIESTE I PIĘĆDZIESIĄTE)
W końcu stycznia 1945 r. powstał Inspektorat Szkolny w Starachowicach, który przystąpił do organizacji szkolnictwa na naszym terenie. Na początku lutego 1945 r. kierownik J. Gruszecki przystąpił do zapisu dzieci do szkoły. Pod koniec lutego 1945 r. w szkole rozpoczęła się nauka. Pierwszy powojenny rok szkolny trwał 4 miesiące, a najwyższym oddziałem była klasa VI. W szkole uczyło czterech nauczycieli, a nauka odbywała się na dwie zmiany.
W roku szkolnym 1945/1946 szkoła w Lubieni była pełną siedmioklasową szkołą z podwójnymi klasami i II, bez zmiany stanu nauczycieli.
W roku szkolnym 1946/1947 został utworzony oddział specjalny dla uczniów przerośniętych, nazwany „ciągiem skróconym”.
Przez pierwsze dziesięć lat po wojnie w szkole w Lubieni najbardziej odczuwalny był brak nauczycieli wykwalifikowanych. Występowała także duża mobilność kadry nauczycielskiej.
Budynek szkolny w okresie wojny został zniszczony przez Niemców w 30 %, a umeblowanie i wyposażenie szkoły w 90 %. Po wojnie tylko 2 izby lekcyjne nadawały się do użytku. W miesiącach sierpień – wrzesień 1945 r. dokonano w szkole częściowej odbudowy. W takim stanie szkoła przetrwała do 1953 r., kiedy to został przeprowadzony remont bieżący – dokonano reperacji pieców i pomalowano klasy.
W 1957 r. przeprowadzono remont kapitalny budynku szkolnego za fundusze GRN, w ramach którego m.in. dokonano:
– przebudowy pieców;
– naprawy sufitów i dachu nad częścią mieszkalną;
– dorobienia 30 nowych ram okiennych z oszkleniem;
– malowania budynku na zewnątrz i części izb lekcyjnych.
LATA SIEDEMDZIESIĄTE
Funkcję kierownika szkoły nadal pełnił Józef Gruszecki. Od września 1958 r. szkoła zajmowała dwie duże sale w budynku przedszkola, uczyły się w nich młodsze klasy.
Od września 1973 r. funkcję dyrektora szkoły pełnił Maksymilian Rogaliński. W wakacje 1975 r. dokonał w budynku szkolnym przebudowy klatki schodowej. Do budynku szkolnego wchodziło się jednymi drzwiami, a korytarza szkolnego było wejście do każdej klasy.
W wakacje 1966 r. kierownik zrezygnował z jednego pokoju i odstąpił go szkole. W sierpniu 1971 r. opuścił mieszkanie w budynku szkolnym, dzięki czemu szkoła zyskała 3 dodatkowe pomieszczenia. W budynku szkolnym do 7 izb lekcyjnych wchodziło się trzema oddzielnymi wejściami, a w budynku przedszkola szkoła korzystała z trzech izb lekcyjnych.
Jednak już od września 1976 r., liczba izb lekcyjnych zaczęła maleć. Jedną izbę, w budynku przedszkola, odebrało przedszkole. Rok później zlikwidowano jedną izbę z powodu niebezpiecznego obniżania się stropów pod nią.
Wiosną 1980 r. nad biblioteką, na piętrze, zawalił się sufit. W tej sytuacji bibliotekę przeniesiono do budynku przedszkola.
PRZENIESIENIE SZKOŁY DO NOWEGO BUDYNKU 13 I I 1988
W marcu 1985 r. rozpoczęły się prace przy rozbudowie szkoły. Budynek nowej szkoły powstał na bazie budynku przedszkola. Dokonano przebudowy i rozbudowy tego budynku dostawiając przybudówkę i II piętro. Dyrektorem szkoły była wówczas Krystyna Gralec.
Prace budowlane zostały rozpoczęte we wrześniu 1985 r.
Kierownikiem budowy był Mirosław Prokop, inspektorem nadzoru Franciszek Adamczyk, a głównym wykonawcą RSP w Brodach. 30 % kosztów budowy miała pokryć lokalna społeczność, bowiem obiekt miał być budowany w drodze inwestycji czynowej. Pomimo trudności finansowych prace nie zostały przerwane dzięki dofinansowaniu jej przez KOiW w Kielcach, Urząd Gminy w Brodach i dyrekcji OZLP w Radomiu. Budowa została zakończona w terminie. Jej kosztorys wyniósł 32 mln. zł.
Dzięki przebudowie w nowym budynku znajduje się 12 izb lekcyjnych, szatnia i pomieszczenie dla nauczycieli. Jedną z izb, znajdującą się na II piętrze przeznaczono na bibliotekę szkolną (pow. 36 m2), a drugą znajdującą się na parterze na klasopracownię klasy „0”. W przybudówce na parterze zostały urządzone szatnie z oddzielnymi boksami dla każdej klasy. Na każdej kondygnacji znajdują się sanitariaty oraz duże, jasne hole.
Dnia 13 lutego 1988 r. odbyła się wielka uroczystość – przekazania obiektu nowej szkoły dziatwie szkolnej i nauczycielom. Uroczystość ta rozpoczęła się zbiórką dzieci, zaproszonych gości, rodziców oraz społeczności lokalnej przed starym budynkiem szkoły. Dyrektorem szkoły była wówczas Krystyna Gralec. Uczniowie pożegnali starą szkołę, a szyld szkoły i godło zostały przeniesione do nowego budynku.
LUBIENIA MA SALĘ GIMNASTYCZNA
Z należnymi honorami świętowano oddanie sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej w Lubieni. Obiekt pozwoli placówce w godziwych warunkach organizować lekcje w–f oraz szkolne imprezy.
Uroczystego poświęcenia nowej sali gimnastycznej dokonał kustosz Sanktuarium w Kałkowie ksiądz Czesław Wala. Na uroczystości 28 grudnia 2002 r. nie zabrakło przedstawicieli lokalnych władz: wójta – Andrzeja Śliwy i vice-wójta – Andrzeja Przygody, przewodniczącego rady gminy – Jerzego Stąporka oraz radnych i pracowników urzędu gminy.